Пры выхаванні дзіцяці білінгва варта больш старанна сачыць за развіццём  яго моўных навыкаў на дзюх блізкароднасных мовах (у нашым выпадку – рускай і беларускай).

Стымулюйце дзіця да выкарыстанння  абедзвюх блізкароднасных моў ва ўсіх магчымых сферах іх ужывання.

Навучыце дзіця гаварыць на дзвюх дзяржаўных  мовах, нават калі выхаванне ў сям’і  вядзецца толькі на адной з іх.

Знаёмце дзіця з нацыянальнымі культурамі, гэта надасць абедзвюм мовам выразнасць і эмацыйную афарбоўку.

Матывіруйце дзіця адказваць на той мове, на якой да яго звяртаюцца.

Арыентуйцеся на зносіны з дзіцем, а не кантроль яго маўлення. Пакажыце, што для вас большую значнасць мае змест паведамлення, а не вымаўленне і абраная мова.

 Будзьце гатовыя да таго, што дзіця не пазбавіцца ад звычкі ўстаўляць у гаворку словы з другой мовы.

Памятайце, што некаторыя дзеці ўсё ж лічаць роднай толькі адну мову.

Выхаванне дзіцяці-білінгва варта ажыццяўляць як дапамогу ў пошуку свайго шляху ў мову, пэўнай маўленчай мадэлі паводзін праз культуру або найбольш упадабаваную мову.

Для гарманічнага авалодання маўленнем ў сітуацыі блізкароднаснага руска-беларускага білінгвізму неабходна шмат часу надаваць абедзюм мовам (у ідэале рускай і беларускай мове – пароўну). Пры гэтым руская мова выкарыстоўваецца дзецьмі штодня ва ўсіх магчымых відах-дзіцячай дзейнасці, а беларуская мова – у адпаведнасці з прынцыпам «адна асоба ў адной сітуацыі зносін – адна мова».

Для развіцця дыялагічнага беларускага маўлення нельга адмаўляцца ад зносін з дзіцем на беларускай мове ў карысць рускай мовы, нават у тым выпадку, калі зносіны на рускай мове ажыццяўляюцца з іншымі членамі сям'і і соцыума.

Часцей абмяркоўвайце важныя для дзіцяці праблемы не на рускай мове, на якой размаўляе большасць грамадства, а на беларускай мове, прытрымліваючыся прынцыпу «адна асоба ў адной сітуацыі зносін – адна мова».

Паміж сабой (дома і на вуліцы) бацьку і маці  лепш размаўляць  на беларускай мове, каб дзіця ўспрыняла яе як мову зносін, роўную па статусе рускай мове. Заўважым, што ўступаць ў зносіны паміж сабой на беларускай мове дарослым пажадана ў любым асяроддзі (ні ў якім разе нельга саромецца зносін на беларускай мове)

Бацькам пажадана звярнуць увагу на пашырэнне функцый беларускай мовы,  выкарыстанне якой нярэдка абмежавана для дашкольнікаў дзіцячым садам (у пэўныя дні) і домам. Ад таго, дзе гавораць на беларускай мове, нараджаецца матыў, навошта яе вучыць. Беларуская мова павінна стаць для дзіцяці мовай вуліцы, мовай тэатра і кіно, кніг, гульнявой пляцоўкі, падарожжаў.

Штодзённую інфармацыю пра вашы дзеянні трэба паведамляць дзіцяці на дзвюх мовах паслядоўна  ураўнаважваючы іх па значнасці.

Недапушчальна змешваць мовы ва ўласным маўленні. Дзеці капіруючы маўленчыя паводзіны іншага чалавека, спазнаюць жывую культуру камунікацыі, а пасля увасабляюць яе ў сваіх зносінах

У працэсе беларускамоўных зносін не пакідайце па-за ўвагай змешванне дзеткамі у адным выказванні рускай і беларускай моў. Паспрабуйце падказаць дзіцяці, як сказаць правільна толькі на беларускай мове ці запытайцеся ў яго па-беларуску яшчэ раз, даючы зразумець, што яно ў чымсьці памылілася. 

У зносінах паміж дарослым і дзіцём  пажадана  ўраўнаважваць дзве блізкароднасныя мовы па часе іх выкарыстання. Працягласць зносін на  беларускай  мове павінна раўняцца працягласці  зносін на рускай мове, абавязкова з улікам таго, што руская мова выступае для дзіцяці як  «першая родная» і на ёй дзіця ўступае ў  зносіны на дзіцячай пляцоўцы, на вуліцы, ў дзіцячым садзе.

Для больш глыбокага авалодвання беларускай мовай  пажадана спяваць на ёй дзіцяці калыханкі і песенькі, расказваць  беларускія народныя  казкі, чытаць апавяданні і вершы беларускіх дзіцячых пісьменнікаў і паэтаў, гуляць у беларускія народныя гульні.

Да успрымання кніг і прагляду мульфільмаў на  беларускай мове дзіця неабходна рыхтаваць: тлумачыць яму незнаёмыя словы беларускай мовы, паказваючы выявы прадметаў і з’яў  на малюнках;  прагаворваць  убачанае падчас прагулкі, пытацца і самім адказваць на пытанні, калі дзіцяці пакуль гэта не пад сілу.

Калі  ж дзіця, добра разумее, што адказ на пытанне або прапанову павінен  гучаць на беларускай мове, але  усё ж такі спрабуе адказваць на рускай  мове, то  праявіце цвёрдасць, не адказвайце  дзіцяці, тым самым падштурхоўваючы яго адказаць на беларускай мове. У гэтым выпадку дзіцяці прыйдзецца знайсці ў памяці беларускія словы і выразы, каб удзельнічаць ў зносінах на беларускай мове.

Больш часу неабходна надаваць назапашванню дзіцём слоўніка беларускай мовы. ( Слоўнік з малюнкамі  / Мікола Яленскі. – Мн. : Нар. асвета, 1994. – 264 с., Відэя-слоўнікі, якія прадстаўлены на  сайце Цэнтра сучасных методык БДПУ )

Важна памятаць, што ў дачыненні да нашай краіны, словы беларускай, а не рускай мовы ўяўляюць сабой нацыянальна маркіраваныя адзінкі, нагружаныя  масай асацыяцый, звязаныя з пэўным колам эмоцый, з асабістым бытавым вопытам носьбітаў мовы.

Працягвайце і дапаўняйце выказванні дзіцяці на беларускай мове – рабіце яго сказы больш распаўсюджанымі.

Ніколі не паўтарайце маўленчыя памылкі дзіцяі. Проста скажыце слова ці сказ правільна.

Заахвочвайце ў дзяцей імкненне задаваць пытанні на беларускай мове і ніколі не пакідайце іх без адказу.